یاران سبز باید جامعه را آگاه کنند

سلامت را نمیخواهند پاسخ گفت، دیگه کسی به عزیزانی که هم رزم ما و در کنار ما بودن توجهی نمیکنه.
سرها در گریبان است کسی سر بر نیارد کرد پاسخ گفتن و دیدار یاران را، دیگه جواب استمدادت رو نمیدن
مردم دیگه با هم نیستن، انگار یادشون رفته که جوانهایی کشته شدن و عزیزانی هم به خاطر با هم بودن توی زندانها دارن شکنجه میشن
چرا مردم ذلت رو به مقاومت ترجیح میدن؟ امروز یاد جمله زیبای دکتر شریعتی افتادم که گفت: در عجبم از مردمی که خود در زیر شلاق ظلم و ستم زندگی می کنند و بر حسین که آزادانه زیست می گریند. این جمله برای مردم ایران امروز خیلی مناسب هست. یک روزی مردم احساسی ایران به خیابونها اومدن و اعتراض کردن به حکومت، که چرا رای ما رو دزدیدید، چرا آزادی رو از ما گرفتید، چرا زندگی رو بر ما سخت کردید، بعد از مدتی به خونه هاشون برگشتن و عده ای که امیدوارانه به این جنبش مردمی دلبسته بودند رو تنها گذاشتن. یار واقعی جنبش مجید توکلی هست، مهدیه گلرو، محمد نوریزاد و خیلی های دیگه که الان توی دهلیزهای مرگ جمهوری اسلامی هستند و با مرگ و زجر دارن دست و پنجه نرم می کنند و همچنان به اعتقادات خودشون ایمان دارن. یاران واقعی جنبش سبز کسانی هستند که امروز 25 آذر 89 (عاشورا) برای با هم بودن به خیابان آمدند تا فریاد آزادیخواهی سر بدهند اما جز سکوت چیزی نشنیدند. اکنون وظیفه یاران واقعی جنبش سبز این است که مردم را آگاه کنند از زندگی در زیر سایه حکومتی که ارزشهای انسانی برایش هیچ اهمیتی ندارد، یاران سبز باید جامعه را آگاه کنند از عواقب سازش با حکومتی که قصد مسلط شدن بر جان و مال و ناموسشان دارد