کم کردن تعداد داشنجویان در پایتخت تنها برای کند کردن سرعت آگاه سازی مردم می باشد

دانشجو برای حکومت جمهوری اسلامی کابوس بزرگی است که با روشن فکری و فهم خود دیگر اقشار جامعه را از خطر استبداد دینی و دیکتاتوری آگاه کرده است، در طول سالیان بعد از انقلاب اسلامی، دانشجویان به عنوان یک پیامبر، حکومتی که تک صدایی را فریاد می زند و آزادی اندیشه و آزادی بیان و... را زیر ماشین سرکوب خود له می کند به مردم شناساندند و خبر از آینده ای تاریک تر دادند مطمئنا اوج رسالت و انجام وظیفه دانشجویان آگاه 18 تیر 1378 بود، بی شک این اتفاق باعث روشن شدن ذهن بسیاری از ایرانیانی شد که حکومت ولایت فقیه را نمی شناختند. پس از رویداد 18تیر جنبش دانشجویی بسیار بیش تر از گذشته با حکومت اسلامی روبرو شد. تا جایی که در جریان حوادث پس از انتخابات ریاست جمهوری 1388 و شکل گیری جنبش سبز دو گروه از افراد جامعه را می توان به عنوان مزاحمین اصلی حکومت جمهوری اسلامی در پیشبرد اهداف ضد حقوق بشری و ضد دموکراسی شان نام برد؛ یک گروه زنان و دختران جامعه هستند که در تمام اعتراضات جنبش سبز پرچم دار و پیش قدم بوده اند، گروه دیگر نیز دانشجویان هستند که به محض آرام شدن اوضاع به دلیل سرکوبها، با اعتراضات و صحبتهای خود حکومت را به رویارویی و ادامه مبارزه دعوت کرده اند مطمئنا هیچ حکومت دیکتاتوریی نمی تواند زنان را از یک شهر یا استان حذف کند یا تعدادی از آنها را از شهر بیرون کند بنابراین با حداکثر توان خود آنها را محدود می کند، شاید نتوان دانشجویان را هم حذف کرد اما میتوان تعدادشان را در شهرهای تاثیر گذار کمتر کرد. مسئله کم کردن جمعیت پایتخت که چندی است در جامعه و دستگاه دولت مطرح شده، بهانه خوبی برای حکومت است تا گروه دانشجویان را از تهران که بدون شک تاثیر گذارترین شهر ایران در بقا یا سقوط حکومت می باشد حذف کند.
کم کردن تعداد داشنجویان در پایتخت ( که یکی از ستونهای اصلی اعتراضات مردمی هستند ) تنها برای کند کردن سرعت آگاه سازی مردم می باشد، دانشگاه علوم پزشکی ایران اولین هدف حکومت در این راستا می باشد، اما آیا هدف اصلی تنها دانشجویان پزشکی می باشند؟
با توجه به سخنان آقای خامنه ای درباره علوم انسانی ( اینجا ) و صحبتهای مدیر کل دفتر گسترش آموزش عالی درباره تغییر مطالب دوازده رشته علوم انسانی ( اینجا ) به نظر می رسد که پس از منحل کردن دانشگاه علوم پزشکی ایران، تعدادی از دانشکده های علوم انسانی دانشگاه های مستقر در تهران دچار این مشکل شوند و دانشکده های باقی مانده هم به صورت گزینشی به کار خود ادامه دهند